Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Παρεμβάσεις στην Ξάνθη

Με κεντρικό σύνθημα "Στους λαϊκούς αγώνες η ελπίδα" η Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ ξεκίνησε σειρά παρεμβάσεων στην Ξάνθη.
Ύστερα από αναλυτική συζήτηση που έγινε στην τελευταία της συνέλευση την Τετάρτη 25 Μάρτη, και την εκτίμηση ότι είναι αναγκαίο να προσπαθήσει να συμβάλει στο σπάσιμο της αναμονής και του μουδιάσματος που αισθάνεται ο λαός, μέσα από την ανάδειξη των προβλημάτων δουλειάς και ζωής, η ΛΑ-ΑΑΣ αποφάσισε να «ακουμπήσει» το χώρο των ανέργων, των νέων ελαστικά απασχολούμενων (στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα), της μειονότητας (από την άποψη ότι κατέχει προνομιακή θέση σ’ αυτούς τους χώρους και όχι από την άποψη της εθνικής της καταπίεση), αλλά και το χώρο της μαζικής εργασίας (βιομηχανίες κλπ).
Έτσι ξεκίνησε τη διακίνηση σχετικής προκήρυξης και συζητήσεων σε χώρους εργασίας, καφενεία, χώρους συγκέντρωσης ανέργων, νεολαίας κλπ, στοχεύοντας στη διοργάνωση μιας πρώτης συζήτησης παραμονές Πρωτομαγιάς, με όποιο δυναμικό εργαζομένων και ανέργων μπορέσει να συσπειρωθεί μέσα απ' αυτή την παρέμβαση.

ΣΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΕΛΠΙΔΑ

Πέντε χρόνια τώρα, τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων έχουν βάλει ταφόπλακα στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι άνεργοι φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο, ενώ στους νέους η ανεργία αγγίζει το 60%. Για όσους καταφέρνουν να δουλέψουν οι ελαστικές σχέσεις, η ανασφάλεια, οι ατελείωτες ώρες εργασία και οι χαμηλοί μισθοί αποτελούν τον κανόνα.

Η φτώχια και η εξαθλίωση εξαπλώνονται με γοργούς ρυθμούς, ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας είναι ήδη εδώ, ενώ την ίδια στιγμή ο φόβος της απόλυσης περιμένει στη γωνία όποιον θελήσει να σκεφτεί πως θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι παραπάνω.
Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, μήπως δε πήρατε χαμπάρι πως άλλαξε η κυβέρνηση; «Πρώτη φορά αριστερά», «Η ελπίδα ήρθε», «τέλος στα μνημόνια και στη λιτότητα », «η Ευρώπη είναι το σπίτι μας» και πολλά ακόμη ακούσαμε το τελευταίο διάστημα. Πόσο όμως σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας;
Στους πρώτους δύο μήνες της «αριστερής» κυβέρνησης με μπόλικες σάλτσες ακροδεξιών ΑΝΕΛ, τίποτα δε μοιάζει να πηγαίνει «αλλιώς». Όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες δηλώνουν, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αμφισβητήσουν τη βαθιά εξάρτηση από ΗΠΑ-ΕΕ και να ανατρέψουν την επίθεση. Όσο και αν μας ταΐζουν «εθνική υπερηφάνεια» για τη «σκληρή διαπραγμάτευση», δεν μπορούν να κρύψουν ότι όλα τα μνημονιακά μέτρα είναι εδώ, ούτε ότι προετοιμάζονται για την εφαρμογή νέων μέτρων που απαιτούν οι δανειστές. Άλλωστε «δεν θα γκρεμίσουν ότι θετικό έγινε τα προηγούμενα χρόνια», αφού «δεν φταίνε μόνο οι ξένοι (οι δανειστές), αλλά και εμείς οι Έλληνες», μας επιβεβαιώνει ο νέος «αριστερός» πρωθυπουργός στην συνάντησή του με τη Μέρκελ.
Στο δια ταύτα όμως! Για την ανεργία; Νέα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης και κοινωφε-λούς εργασίας. Για τους μισθούς πείνας; Από «άμεση επαναφορά στα 751», το ξανασυζητάμε το 2016 σε συνεννόηση με την εργοδοσία. Για τις συλλογικές συμβάσεις; Θα διαπνέονται από «ευελιξία και δικαιοσύνη», ενώ θα είναι προϊόν διαβούλευσης με τους «Θεσμούς», με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα. Για την ελαστική εργασία; Με βάση τα παραπάνω όχι μόνο δεν μπαίνει φρένο, αλλά προωθείται ως «θείο δώρο». Για την εργοδοτική τρομοκρατία; Ούτε αναφορά.
Με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία στο περιθώριο των εξελίξεων, τα σωματεία και τα συνδικάτα εργοδοτικά ή διαλυμένα, τις λογικές της ανάθεσης στους «σωτήρες» να θεριεύουν ξανά, τίποτα θετικό δεν μπορούμε να ελπίζουμε.
Το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, η εργοδοσία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν βάλει στο στόχαστρο το δικαίωμα μας στη δουλειά. Θέλουν να τσακίσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα. Να μπορούν να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους, όσο θέλουν και όπου θέλουν, με όρους και μισθούς που αυτοί αποφασίζουν. Θέλουν να αποδεχτούμε το «νέο» ρεαλισμό, δηλαδή τη συνέχιση της φτώχιας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της εργοδοτικής ασυδοσίας και τρομοκρατίας.
Μόνο στον αγώνα, βρίσκεται η ελπίδα. Στην κόντρα με τα ντόπια και ξένα αφεντικά, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν και την εργοδοσία. Με σωματεία ταξικά και μαζικά, με επιτροπές ανέργων και νέων εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, εργαλεία αντίστασης και διεκδίκησης.
  • Όχι στην ελαστική εργασία. Πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους με ανθρώπινες συνθήκες και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες.
  • Επίδομα ανεργίας σε όλους τους άνεργους και υποαπασχολούμενους για όλο το διάστημα της ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Νέα συλλογική σύμβαση εργασίας με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα.
  • Συλλογικές συμβάσεις σε κάθε κλάδο ή χώρο δουλειάς. Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων.