Και βέβαια έγιναν συζητήσεις με τους απεργούς της ΡΟΔΟΠΗΣ, αρκετοί από τους οποίους, όπως και μέλη του ΔΣ του σωματείου, δήλωσαν την πρόθεσή τους να συμμετάσχουν στην εκδήλωση. Ωστόσο, οι εξελίξεις έτρεξαν πιο γρήγορα απ' ότι εκτιμούσαμε. Την Παρασκευή 18 Δεκέμβρη έγινε μια πρώτη πρόταση από την εργοδοσία προς το σωματείο για σταμάτημα των απολύσεων και σταδιακή επαναπρόσληψη των απολυμένων, που επισημοποιήθηκε (πάντα προφορικά) το Σάββατο το μεσημέρι. Αυτό οδήγησε το σωματείο της Ροδόπης σε συνέλευση το απόγευμα του Σαββάτου, και σε απόφαση αναστολής των απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι την Πέμπτη 24 Δεκέμβρη. Αυτές οι εξελίξεις δεν έδωσαν τη δυνατότητα συμμετοχής εργατών από τη Ροδόπη στην εκδήλωση και άλλαξαν τα δεδομένα και το περιεχόμενό της. Παρ' όλα αυτά η εκδήλωση ήταν αρκετά μαζική, με τη συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών και συνδικαλιστών από το χώρο της εκπαίδευσης και του νοσοκομείου. Ύστερα από την προβολή ενός ημίωρου ντοκιμαντέρ για τον αγώνα των Χαλυβουργών, και με την παρουσία πλέον συναγωνιστών που συμμετείχαν στη συνέλευση της Ροδόπης, είτε σαν μέλη του σωματείου, είτε σαν εκπρόσωποι της Λαϊκής Αντίστασης, εξελίχθηκε μια πλούσια συζήτηση. Έγινε αναλυτική ενημέρωση για τη στάση της εργοδοσίας, πριν και κατά τη διάρκεια της απεργίας, καθώς και για την κατάσταση του σωματείου, τις συνελεύσεις και τις αποφάσεις του, έτσι όπως εξελισσόταν μέσα στον αγώνα. Επίσης έγινε ενημέρωση για την τελευταία γενική συνέλευση και για την πρόταση που υποστήριξαν οι συναγωνιστές, δηλαδή την απαίτηση για άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων και τη συνέχιση των κινητοποιήσεων μέχρι να γίνουν πράξη οι προφορικές δεσμεύσεις του Σαράντη (αφεντικού της Ροδόπης). Πολλοί συναγωνιστές πήραν το λόγο καταθέτοντας τα συμπεράσματα και τους προβληματισμούς τους, όπως προέκυψαν από την άμεση ή έμμεση συμμετοχή στον απεργιακό αγώνα της Ροδόπης. Κοινή ήταν η διαπίστωση πως μέσα από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, οι συνελεύσεις έπαιρναν όλο και πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά, με μεγαλύτερη συμμετοχή στη συζήτηση των εργατών και την υποχώρηση της αντίληψης ότι το ΔΣ προτείνει και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Ιδιαίτερα τονίστηκε η ενότητα και η αγωνιστική διάθεση των απεργών, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή στάσης των αφεντικών. Κριτικαρίστηκε η στάση του ΠΑΜΕ, που συμμετείχε μεν μαζικά στην περιφρούρηση, αλλά περιορίστηκε μόνο σ' αυτό και σε απλή έκδοση ψηφισμάτων. Δεν έκανε καμιά κίνηση για άνοιγμα του αγώνα στην πόλη, μέσα από τη δημιουργία επιτροπής αλληλεγγύης, συγκεντρώσεις και πορείες, όπως πρότεινε η Λαϊκή Αντίσταση. Ακόμη διαπιστώθηκε η θετική συμβολή των συναγωνιστών της Λαϊκής Αντίστασης μέσα και έξω από το σωματείο, παρά το μικρό διάστημα που υπάρχει συνδικαλιστική επαφή με το χώρο αυτόν. Τέλος συζητήθηκε η αναγκαιότητα της κοινής δράσης στο επίπεδο της αλληλεγγύης σε κάθε αγώνα που ξεσπάει, τη στιγμή μάλιστα που εκτιμήθηκε ότι οι εργαζόμενοι στη Ροδόπη σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε νέα επίθεση της εργοδοσίας.
