Ο αγώνας των απεργών πείνας, όπως τονίζουν και οι ίδιοι, δεν είναι ένας «ατομικός» αγώνας, αλλά εκφράζει τα δίκια, τη θέληση και την επιδίωξη των χιλιάδων απολυμένων εργαζόμενων του τούρκικου λαού. Τόσο η Nuriye, όσο και ο Semih είχαν συλληφθεί επανειλημμένα πριν την απεργία πείνας, κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών τους στο «Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» της Άγκυρας, είχαν φυλακιστεί και τελικά αθωωθεί. Μια άλλη απεργία πείνας, αυτή του Κούρδου Kemal Gün, που διεκδικούσε να του παραδοθούν τα οστά του δολοφονημένου απ’ τις στρατιωτικές δυνάμεις, γιού του, στο Κουρδιστάν, είχε νικηφόρο αποτέλεσμα. Κι αυτό είχε μεγάλη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς πως σε περιοχές του Κουρδιστάν έχει καταντήσει συνηθισμένο το φαινόμενο, οι συγγενείς δολοφονημένων αγωνιστών και ανθρώπων του λαού, να μη μπορούν να παραλάβουν τις σωρούς τους, για να ταφούν!
Οι κινητοποιήσεις αυτές αναδεικνύουν ξανά, την άγρια φασιστική καταπίεση που ασκεί στον τουρκικό και κουρδικό λαό το καθεστώς του Ερντογάν, αλλά και τη διάθεση του λαού ν΄ αντισταθεί. Ο λαός εκδήλωσε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του προς τους απεργούς πείνας, ενώ την ίδια στιγμή δεν μπορούν να κρυφτούν και οι φόβοι του καθεστώτος για …πυροδότηση εξεγέρσεων.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους απεργούς πείνας και υπερασπίζουμε τη διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλειά, τόσο γιαυτούς, όσο και για όλους τους εργαζόμενους! Ο ελληνικός, ο τουρκικός κι ο κουρδικός λαός δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα έχουν κοινούς εχθρούς: Το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, τις εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις, και πρέπει να παλέψουν ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές, στην καταπίεση και στους πολεμικούς κινδύνους κι εμπλοκές.
31.5.2017
Καλούμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 1 Ιούνη, 6:00 μ.μ. στο Σύνταγμα και στην πορεία που θ’ ακολουθήσει.
