Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑ-ΑΑΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Μιας και στο κείμενο του συντρόφου Δ.Γ. (2/12) γράφεται ότι είναι «πολιτικός αυτισμός» να γίνεται διάλογος χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι προηγούμενες τοποθετήσεις, ας επιχειρήσουμε να θίξουμε ορισμένα ζητήματα με βάση την τοποθέτηση του συντρόφου:

1. Η έκθεση των απόψεων της κάθε πλευράς και του κάθε συναγωνιστή που συμμετέχει και θέλει να συμβάλλει στην υπόθεση για την οποία παλεύει η ΛΑ-ΑΑΣ δεν είναι «πολιτικός αυτισμός». Αντίθετα, βοηθάει στο ξεκαθάρισμα των απόψεων, ιδιαίτερα όταν γίνεται με ειλικρινείς και συντροφικούς όρους.

2. Δεν υπάρχει σχήμα με το όνομα «Λαϊκή Αντίσταση». Και εφόσον θέλουμε να επαναλάβουμε όλοι σε κάθε τόνο ότι «κανείς δεν αμφισβητεί τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις της Λαϊκής Αντίστασης, κανείς όμως δεν μπορεί να τα ερμηνεύει κατά το δοκούν, να λογοκοπεί και να τα χρησιμοποιεί αποσπασματικά», υπενθυμίζω το απόσπασμα από την απόφαση της πανελλαδικής Σύσκεψης της ΛΑ-ΑΑΣ, τον Οκτώβρη του 2013: «συμμετέχουν (σσ στην ΛΑ-ΑΑΣ) (είτε σαν οργανώσεις-σχήματα-συλλογικότητες, είτε ατομικά) όσοι συμφωνούν με το πολιτικό πλαίσιο και τους στόχους πάλης της Συνεργασίας και συμβάλλουν -στον έναν ή στον άλλο βαθμό- στην προώθηση της δράσης της, κάτω από τον τίτλο, που θα καταληχθεί στην πανελλαδική μας σύσκεψη». Αν οι σύντροφοι δεν τιμούν την υπογραφή τους σε κάτι στοιχειώδες και αυτονόητο, όπως είναι το όνομα της συνεργασίας που αποφασίσαμε από κοινού, και την αποκαλούν «κατά το δοκούν», μπορεί να καταλάβει ο καθένας πως αντιμετωπίζουν και ερμηνεύουν όλα τα υπόλοιπα.


3. Είναι πασιφανές ότι μέσα στη ΛΑ-ΑΑΣ υπάρχουν διαφωνίες, ορισμένες από αυτές σε αρκετά σημαντικά ζητήματα. Για παράδειγμα, το αν λέγαμε «Εθνική Ανεξαρτησία» και τώρα αποτελεί διακύβευμα, αφορά την αλλαγή τοποθέτησης του ΚΚΕ (μ-λ), αλλά καθόλου δεν απασχολεί τη συνεργασία μας αν ένα αίτημα που είχε το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της χώρας μας για δεκαετίες και συνεχίζει να διατηρεί ακέραιη την επικαιρότητά του, καθώς και ένα αίτημα που η εν λόγω οργάνωση είχε για πάνω από 30 χρόνια, επέλεξε τώρα να το αλλάξει σε «ανεξαρτησία». Επομένως ας σταματήσουν οι επικλήσεις στα συμφωνηθέντα και ας απαντηθούν συγκεκριμένα τα ζητήματα. Θέλουν ή δε θέλουν οι σύντροφοι να αλλάξει το συγκεκριμένο αίτημα (άρα και η συμφωνία μας); Αντίστοιχα το ίδιο ισχύει και για τα λεγόμενα 3 αντί. Τι ήταν αυτό που έκανε τους συντρόφους του ΚΚΕ (μ-λ) να θέτουν επιτακτικά την ανάγκη η ΛΑ-ΑΑΣ να υιοθετήσει έναν «αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό και αντισυνδιαχειριστικό προσανατολισμό» σήμερα και γιατί εδώ και 35 χρόνια και όταν φτιαχνόταν η ΠΑΑΣ δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη;

4. «Οι ανοησίες που δε θα έπρεπε να λέγονται ανερυθρίαστα» είναι ότι τα σωματεία των καθηγητών και οι Παρεμβάσεις αποτελούν νεροκουβαλητές του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα από συντρόφους που καλούσαν μέχρι και λίγο πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15 σε «κοινή δράση» με τον ΣΥΡΙΖΑ και διοργάνωναν (παρόλη τη ριζική διαφωνία του Μ-Λ ΚΚΕ στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ) κοινές εκδηλώσεις μαζί με το σημερινό κυβερνητικό κόμμα. Για την ιστορία θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ (μ-λ), πέρα από την κοινή δράση με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού που φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση του κινήματος, πριν από μερικά χρόνια συμμετείχε στη «Μαχόμενη Αριστερά» από κοινού με το ΝΑΡ, το ΕΕΚ και το ΕΚΚΕ. Θεωρούν οι σύντροφοι ότι η εν λόγω μετωπική συνεργασία βοήθησε το κίνημα και δε δημιούργησε αυταπάτες για τον χαρακτήρα των εν λόγω δυνάμεων; Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να απαντάμε με λιγότερη αλαζονεία και περισσότερα επιχειρήματα.

5.
Η ρίζα της διαφωνίας στο πλαίσιο της ΛΑ-ΑΑΣ σε ό,τι αφορά την κοινή δράση δεν είναι αν αποδεχόμαστε ή όχι την κοινή δράση γενικά, αλλά σε ποιο πλαίσιο μπορεί αυτή να πραγματοποιηθεί, με ποιες δυνάμεις, πάνω σε ποια ζητήματα και με τι στόχους. Για το Μ-Λ ΚΚΕ είναι καθαρό ότι η κοινή δράση μπορεί καταρχήν να γίνει στο πλαίσιο του μαζικού κινήματος. Και μαζικό κίνημα δεν είναι ούτε οι υπογραφές των οργανώσεων κάτω από ανακοινώσεις, ούτε η διοργάνωση συγκεντρώσεων από συγκεκριμένες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Αν πρέπει να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της διετίας ’10-’12, αυτό είναι ότι οι αγώνες που πραγματικά συσπείρωσαν και κατέβασαν τον λαό και τους εργαζόμενους στον δρόμο ήταν εκείνοι που πέρασαν μέσα από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες, εκείνοι που δόθηκαν στις μεγάλες πανεργατικές-πανελλαδικές απεργίες που κάτω από την πίεση και την οργή του κόσμου προκήρυξαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αλλά και σήμερα, κάθε αγώνας που δίνεται με στοιχειώδεις μαζικούς όρους, είναι αγώνας που δίνεται από αυτό το κανάλι (καθηγητές, σχέδιο «Αθηνά», διοικητικοί, απεργία 4 Φλεβάρη, ΠΟΕ-ΟΤΑ κλπ).

6. Επομένως η αλληλεγγύη στον λαό της Δυτικής Αττικής ή η καταγγελία του εγκλήματος στον Αργοσαρωνικό είναι πρώτα απ’ όλα υπόθεση του μαζικού κινήματος των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας και αυτό δεν μπορεί να το υποκαταστήσει η ΛΑ-ΑΑΣ και καμία άλλη πολιτική συνεργασία ή οργάνωση. Το αν σήμερα το λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση θα έπρεπε να μας κάνει να σκύψουμε σε αυτό με περισσότερο πείσμα και όχι να αναχωρήσουμε από αυτό δια της πλαγίας οδού μέσω της «κοινής δράσης». Μία ακόμη παρατήρηση για το συγκεκριμένο θέμα: Αν για κάθε ζήτημα που προκύπτει η ΛΑ-ΑΑΣ ψάχνει πότε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πότε την ΛΑΕ και πότε την αναρχοαυτονομία για να πάρουν από κοινού «πρωτοβουλίες κοινής δράσης», τότε στα μυαλά του λαϊκού κόσμου δε θα δημιουργηθεί η εντύπωση πως αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν και τόσα πολλά να χωρίσουν;

7. Οφείλουμε μετά από τόσα χρόνια ρεβιζιονιστικής και ρεφορμιστικής κυριαρχίας μέσα στο κίνημα να κάνουμε ξεκάθαρο στον κόσμο ότι οι δυνάμεις αυτές φέρουν βαρύτατες ευθύνες για το γεγονός ότι το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, για τις αυταπάτες που έσπειραν και συνεχίζουν να σπέρνουν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κοινοβουλευτικό δρόμο με τα ρεφορμιστικής κοπής και έμπνευσης μεταβατικά προγράμματα, για τη διάσπαση και τη διαίρεση των αγώνων, για τις λογικές της «ξεχωριστής πλατείας» και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Αν θέλουμε λοιπόν να οικοδομήσουμε μια μάχιμη και αγωνιστική φυσιογνωμία πρέπει να μπούμε εκεί που πραγματικά βρίσκεται ο λαϊκός κόσμος και με υπομονή και πειστικότητα να αναπτύξουμε την αυτοτελή μας δράση και παρέμβαση για το προχώρημα της υπόθεσής μας, της υπόθεσης του λαού και της εργατικής τάξης.

Υ.Γ.
Ουδέποτε η Γραμματεία παρακώλυσε με οποιονδήποτε τρόπο τη συνεδρίαση σχήματος της ΛΑ-ΑΑΣ, ούτε αποτέλεσε για καμία στιγμή «καθοδηγητικό όργανο» και δεν χρειάζονται σε καμία περίπτωση να λέγονται τέτοιες ανακρίβειες για τη δημιουργία εντυπώσεων.

8.12.2017

Ι.Α., μέλος της ΛΑ-ΑΑΣ στα Βόρεια της Αθήνας